Uit de pen van Ben3

08 - 12 - 2017

Verdriet, verbazing, verder weg

 

Het leven is keihard. Vreugde en verdriet liggen naast elkaar. We zijn met zijn allen druk bezig met het alledaagse: eten, slapen, werken, sport en ontspanning. Het lijkt dan of alles van zelf gaat, zijn gangentje toch? Maar helaas dat is niet zo. Ik werd vrijdagmorgen vroeg, 10 november jl., gebeld door de jeugdvoorzitter van Achilles Veen. Ron Collé en ik hadden daar een afspraak om die avond spelregels uit te leggen. Ik was nog een beetje duf maar de boodschap die volgde, zorgde ervoor dat ik klaarwakker was en werd. De kantinebeheerster van Achilles Veen was die nacht verongelukt en uiteraard ging onze afspraak dus niet door. Gevoelens van medeleven heb ik overgebracht. Meer kan je niet doen op dat moment.

 

“One Day you fly away”.

 

Verbazing was van mijn gezicht af te lezen, toen ik op de tv de wedstrijden zag voor alsnog plaatsing voor het WK. We hebben de mond vol van videoscheidsrechters, doellijntechnologie, 5^e, 6^e of 7^e man, chip in de bal en nog meer van deze zaken. Mijn verbazing was gebaseerd op het feit dat de deze wedstrijden geleid werden door een arbitraal trio (en vierde man) en geen hulpkrachten op de achterlijn. Ik zeg niet dat men alles ziet, kan ook niet, maar omdat er toch wel wat van afhangt, vond en vind ik dat wel raar. Dan had strafschop tegen Noord-Ierland nooit gegeven geworden en was de bekende oud-PSV-er in de eerste minuut al van het veld gestuurd.

 

Bij de eerste de beste wedstrijd in de 5^e voorronde van de Europaleage staan er op een veld ergens in de middle of now-where 6 man rond het veld, maar hier, waar het toch ergens over gaat, maar vier. Er wordt krampachtig omgegaan met de videoscheidsrechter: waarom niet zoals bij tennis, volleybal of hockey: snel kijken, iedereen krijgt het te zien, beslissing nemen en gaan met die banaan. Neen, wij moeten eerst, conform de regels van de bond, werkoverleg voeren om dan met een besluit te komen. Recht(on)gelijkheid?

Trouwens in Nederland is het niet anders: bij de laatste bekerwedstrijden konden we ook de vruchten plukken van deze manier van handelen: bij een wedstrijd van een hoge ploeg tegen een lage ploeg staan tig camera’s, maar bij een competitietopper geen enkele. En dan: nog een keer kijken, hand voor de mond om iets te vragen en ja hoor daar is-tie dan: de beslissing.

Zo ook het doelpunt dat iedereen zag, behalve de arbitrage, bij Valencia – Barcelona. Topsport is toch geld genereren? Zouden er echt in Spanje niet enige losse euro’s te vinden zijn om of vijfde of zesde man aan te stellen, camera’s op de doellijn te plaatsen of “effe terugkieke” of het wel een doelpunt was. Kijk maar eens terug: de scheidsrechter en assistent Scheidsrechter stonden op het moment van schieten goed geposteerd, echter niet voor de volgende situatie. Dat hebben we gelukkig ook weleens, maar we hebben ook geen tv-beelden etc.

 

Verder weg is het aanzien van ons voetbal. Ik trap een open deur in als ik zeg: het zat eraan te komen. Sinds Brazilië, Hiddink, Blind, Advocaat is/was men zoekende. Waarnaar? De juiste mentaliteit. Ik heb net even Toivonen aangehaald. Ik keur niet goed wat hij deed, maar hij gaf wel aan: Ik wil naar Rusland. Oranje ook, maar als toerist. Zo ook Italië. Bij ons waren de druiven heel zuur, maar in het zuiden van Europa werd de wijn van schrik zuur, omdat ze ook niet naar Rusland gaan.

Tv-beelden zijn heel confronterend. Maar tevens ook mooi: huilende spelers, van verdriet of vreugde, ongeloof, wanhoop, of gewoon voor zich uitstarend. Het mooiste: het interview met Buffon na afloop. Een sportman die wist dat hij wilde en ging stoppen, in Rusland en niet in het San Siro stadion. Bijna zijn 6^e(!) WK.

 

Dan toch nog een spelregeltje: Het kan eigenlijk niet mooier en het bewijs is er: spelers kennen de regels niet, want wanneer kun je als doelman in het strafschopgebied hands maken en een rode kaart krijgen? Kijk maar eens op you-tube kijken naar Groningen – Vitesse.

 

Gelukkig was er weer een buitenspelsituatie voor gevorderden: doelpunt van CSKA Moskou tegen Man.United en er lag een verdediger van Man.United achter de achterlijn. Tot en met rust was het “absoluut” een buitenspeldoelpunt: van Hooydonk en van Gelder.  Ik heb de indruk dat er gebeld is door ingewijden naar Ziggo, want bij aanvang 2^e helft werd het teruggedraaid.

 

De agressie is niet weggeweest, al zal de KNVB misschien daar anders overdenken. Een op de grond liggende speler wordt tegen zijn hoofd getrapt, een scheidsrechter die een klap krijgt, verbale agressie bij het geven van een kaart, normen en waarden gaan steeds verder weg. Een speler die door een grove overtreding zijn onderbeen moet missen en zodoende in de bijstand komt en men dan vraagt bij de KNVB om mogelijk een aparte letselverzekering in het leven te roepen voor dit soort uitwassen en wat denkt U, wat is reactie van de KNVB:” van verzekeringen hebben we geen verstand”. Het bekende kop en het zand.

 

Prettige feestdagen.

Ben Wirken