Voetbal: Luctor et Emergo?

01 - 04 - 2017

Voetbal: Luctor et Emergo?

Worstelen en bovenkomen. Bulgarije uit is hierop mogelijk van toepassing. Maar sinds de beoefening van de voetbalsport heeft men al diverse benamingen aan het voetballen gegeven. Benamingen die onder invloed van de tijdsfactor ontstaan zijn of al bestonden. Als je praat over een passie dan moet ik aan de wedstrijd Manchester City tegen Monaco denken. Twee ploegen, met goed betaalde atleten, die maar een ding deden, nl aanvallen met een inzet, overgave, dus met passie vanuit hun eigen kunne. Barcelona tegen Paris Saint-Germain, waar de passie bij de soccios aanwezig was en deze pas tot een einde kwam bij de 6 - 1 in de allerlaatste seconde van de extra tijd.

Met deze mooie hobby zijn we, denk ik allemaal wel een keer begonnen. Op een trapveldje, op een schoolplein, op de camping of strand. Gewoon lekker ballen met eigen regels, de jassen zijn de doelpalen en het teamkiezen ging met het overbekende poten: wie het laatste aansloot, mocht beginnen met kiezen. De beste gingen als eerste maar ook de niet-voetballers kwamen aan de bak. Spelregels maakten we ter plaatse: de mooiste was 3 corners: pienantie.  Later en als je een beetje geluk had, werd het spel een hobby waarbij je, als je bij een standaardteam kon komen, er veel tijd in moest steken. En soms leven als een monnik: op tijd naar bed, geen drank en vooral niets geks doen. De hobby werd later een beroep, waarbij de beloningen steeds buitensporiger werden en de meeste talenten al miljonair waren, voordat ze echt iets hadden bereikt. Anderzijds hebben we, hoe gek het ook klinkt, schitterende wedstrijden gezien door deze veel verdienende topspelers.

Iedereen die een sport beoefent, weet het: we doen er alles voor, afspraken worden verzet en verjaardagen worden soms afgestemd op tv-wedstrijden. Want we moeten alles bijhouden, maken ons druk over wel of geen doelpunt, de 5e, 6e of 7e man had het toch moeten zien en uiteindelijk wordt mijn club toch kampioen, symbolisch gezien, want mijn club wordt het voorlopig niet en ook in 076 is het de belangrijkste bijzaak van het leven. Het is maar een spelletje. Met een spelleider, de scheidsrechter. Als je dan plotseling tussen de kleine mannen/meisjes, hobbyisten, professionals of walking-liefhebbers rondloopt, komt dat fijne gevoel naar boven: het gevoel dat je deel mag uitmaken van een grote groep sporters, met een passie en doel: we willen winnen. Regel 18 is dan constant van toepassing en na afloop de bekende 3e helft. Met de vriend, die gewonnen heeft of de vijand, die verloren heeft, tot in den treure spelsituaties bespreken.

Jammer dat er zo nu en dan aan het spelletje gesleuteld wordt. De nieuwste vondst is 2 tegen 2 met een begeleider naast het veld. Een vader, moeder, bestuurslid of een oma of opa. Verstand van het spelletje is wel handig. Maar......ik zie het al gebeuren een moeder in haar beste kleding langs de lijn staat en moet dan plotseling begeleiden of het veld in. Toch maar gewoon bij het oude laten? Never change a winning sport?

Helaas is het slecht gesteld met het Nederlandse voetbal. Ligt het aan het beleid, inzet spelers, kwaliteit trainers of iets anders? Wie het weet mag het zeggen. Ook nu is duidelijk dat dit onderwerp onze nationale belangrijkste bijzaak is. Maar een ding is zeker: voetbal als passie, als hobby of als belangrijkste bijzaak blijf gewoon een tof spel en met hopelijk: Luctor en Emergo.

Houwen zo.

Ben Wirken