Mogen we of moeten we? Nee we mogen niet meer
01 - 03 - 2021
Deze vraag hing meer dan een jaar ons boven het hoofd. Mogen we weer op minder dan 1.50 meter komen of moeten we verder dan 1.50 meter blijven. Een ding is volgens mij zeker: het wordt en blijft anders. Ook ik verlang weer naar het ouwehoeren in de kleedkamers, op de tribune, in de kantine of voor de TV met de gelijkgezinden: voetbaldieren of -diertjes. Het is dus moeten stoppen geworden. Verplichte vroegtijdige competitiestop tot, hoop ik, september 2021.Ik had zelf al de gedachte in november 2020 dat we niet meer zouden voetballen, dus misschien dat we toen nog mochten….
Dit is ook van toepassing op alle sporters, of je voetballer bent, scheidsrechter, volleybal speelt etc. Iedere keer was er hoop en iedere keer viel deze met een plons in het water. Weer opnieuw trainingsschema’s voor de dag halen, al of niet ingeënt na 100 kilometer rijden omdat er in de omgeving geen prikpost is, weer met een app je prestaties in de gaten houden, want nu is de kogel door de kerk: Onder 27 mag je wel onderling sporten en daarboven niet.
O ja, de meeste scheidsrechters zijn ouder dan 27? Wat nu? Als het wel goed gaat, rest ons niets meer dan de regiowedstrijden denk ik, mooi initiatief, of een regio cup, want het voorbereiden vergt tijd, die we wel hebben maar niet te veel willen gebruiken, want we willen aan de gang. Liefst gisteren nog. Maar er moet wel publiek komen. Het interview met Ron en Pieter maakte feilloos duidelijk dat er een generatie scheidsrechters is, die nu goed gaan nadenken: wil ik het nog wel, kan ik het nog opbrengen? Ook de schrijver van deze kolom. Even maar niet aandenken.
De gelijkgezinden, supporters, vragen om meer duidelijkheid. Dat mis ik ook bij de uitleg van de maatregelen: “om de verspreiding tegen te gaan”. Klopt wel, maar leg het maar eens goed uit aan de bedrijven die omvallen of al om gevallen zijn. In een stadion van 80.000 toeschouwers is de 1.50 meter niet te doen, laat staan bij aanvang of na afloop. Sneltesten, mondkapjes, rijen voor de controles, we moeten maar geduld hebben. Waarom mag een drogist wel speelgoed verkopen en niet de buurman waar alles voor habbekrats weg gaat?
Ik heb ook te doen met jonge ouders, die hun kinderen les moeten of mogen geven en pubers die hun ei niet kwijt kunnen, want laten we eerlijk zijn: de mooiste tijd van je leven, in deze leeftijdsfase ga je ontdekken, tegen een muur aanlopen, je eerste liefde tegenkomen en andere bij deze periode passende zaken overkomen je. En de oudere generaties? Wie horen daar nu precies bij? Zij hebben ook hun problemen of probleempjes. Als je kinderen in de buurt wonen, is het toch wat anders, maar ik kan me voorstellen dat je wel even klaar bent met facetimen. De andere kant is, dat dit gelukkig bestaat, want zo zie en hoor je nog wat.
Ik zag op de site van de KNVB, Extra Tijd, een interview met Martin van de Kerkhof. Die zei een hele belangrijke zin: ”ik voel me bevoorrecht ”. Martin fluit ere- en 1e divisie, maar het geldt voor iedereen. Het fluiten draagt bij aan je ontwikkeling als mens, of je nu heel hoog of heel laag fluit: niets is mooier dan tussen de spelers te staan. En vooral genieten! Tip: kijk ook eens naar het gesprek met Bas Nijhuis.
We moeten dus geduld hebben, dan mogen we misschien straks iets meer en anders blijft niets meer over dan……Vergeet niet: twijfel schijnt een begin te zijn van wijsheid en het opnieuw doen.
Hou vol, Ben Wirken