08 - 08 - 2024

Prachtig leven voor diamanten Jaap en Tonny, met één ramp: ‘Ze vloog nooit met me mee’

Gelukkig getrouwd. Spring maar achterop. Met die woorden leerden Jaap de Wit (84) en Tonny le Sage (81) elkaar kennen na het Oranjefeest in ’s-Grevelduin, Sprang-Capelle. Ze sturen na zestig jaar huwelijk nog altijd samen door het leven.

In 1961 worden in de zomer Oranjefeesten door iedereen uitbundig gevierd. Elke week is er wel eentje in het Land van Heusden en Altena. Ook Sprang-Capelle blijft niet achter. Sterker nog: die trekt dat jaar als een magneet bezoekers aan. Vooral te danken aan De Mounties, een komisch duo dat later met hun shows furore zal maken op televisie. Ook treedt een nog piepjonge en dus vrij onbekende Willeke Alberti op.

Tonny is er met haar zus Fie en man, Jaap met een paar kameraden. Ze ontmoeten elkaar niet op het feestterrein, maar na afloop. ,,Ik fietste naar huis en zag ze bij hun auto staan”, zegt Tonny. ,,Ik riep: ‘Spring maar achterop, daar is nog plek.’” Jaap: ,,Binnen de kortste keren zat ik op haar pakkendrager. Ben ik een kilometer meegereden. Daarna wat gepraat. En een afspraakje gemaakt.”

Vochtige lucht

Dat ze elkaar tegenkomen, is ook te danken aan bronchitis. ,,Mijn moeder had er veel last van”, zegt Jaap. ,,Had vooral te maken met de vochtige lucht rondom Portengen. Dus werd besloten om de boerderij te verkopen en te verhuizen naar Babyloniënbroek.”

Het wordt wat, maar de kennismaking met de ouders van Tonny verloopt zeker niet volgens het boekje. Tonny: ,,Op een zondagmiddag zijn we op de motor naar mijn zus in Dordrecht gegaan. Terug naar huis, toen het al schemerde, werden we aangehouden door de politie. Het licht was kapot, we moesten de motor laten staan. Maar dat wilden we niet. Dus de motor in de politiebus en naar een garage gebracht. De trein gepakt naar Lage Zwaluwe, daarna de bus. Die ging niet verder dan Raamsdonksveer. Met de taxi naar huis.” De reactie? ,,Ons moeder was helemaal niet ongerust, zat op haar gemak een boek te lezen.” Jaap: ,,Ik moest nog naar Broek. Kreeg ik de Berini van pa le Sage mee.” Ondanks dat avontuur dus goed ontvangen.

Melkbussen ophalen bij boeren

 

Het zit ook goed tussen die twee. Op 6 augustus 1964 trouwen ze. In wezen te danken aan de melkfabriek waarvoor Jaap voor de locaties Genderen en Nieuwendijk de melkbussen ophaalt bij de boeren. ,,De woningbouwvereniging had in Nieuwendijk anderhalf jaar ervoor huurhuizen laten bouwen, waarvan drie met voorkeur voor personeel van de melkfabriek. In eentje woonde de assistent-directeur. En die zag geen toekomst in de melkfabriek en was vertrokken, dus konden wij erin.”

Als je in de jaren zestig trouwt, dan komen er kinderen. Bij Tonny en Jaap gaat die wetmatigheid niet op. ,,Kinderen hoefden niet per se”, zegt het echtpaar. ,,We hebben dat ook nooit echt gemist. Wel gingen we heel veel met jeugd om, hoor. Uit de buurt kwamen ze regelmatig bij ons over de vloer. Was ontzettend gezellig. Die jongens en meisjes wisten ook: hier mogen we wat meer dan thuis.”

Damesvoetbal

Na hun huwelijk doet Tonny veel vrijwilligerswerk. ,,In 1970 heb ik het damesvoetbal ontdekt, bij Altena. Verschrikkelijk veel plezier aan beleefd. Heb er van alles voor gedaan. Leider, verzorger, grensrechter. Ik ben er lid van verdienste.”

Jaap gaat met buurman Henk naar het voetballen kijken. ,,Ik had geen idee wat een free-kick of buitenspel was. Dus ben ik een scheidsrechtercursus gaan volgen.” Tonny: ,,Ik werd er ook door aangestoken en ben ook gaan fluiten. Dertig jaar gedaan.” De arbiters zijn lid van COVS Gorinchem. ,,Hebben we in allerlei commissies en in het bestuur gezeten”, zegt Jaap. Ook de EHBO, de buurtvereniging en de Hartstichting kunnen op Tonny rekenen. Voor al dat werk om niet heeft ze een lintje gekregen. Jaap: ,,Dik verdiend.”

Gezellig bij de boeren

Jaap verdient tot zijn vervroegd pensioen de kost achter het stuur. Hij komt op een zuiveltankwagen terecht. Later op een gewone vrachtwagen. ,,Maar mijn mooiste tijd was toch met de melkwagen. Vooral dat afrekenen bij de boeren was zó gezellig. Ging je met vijftien-, twintigduizend gulden op pad. Koffiedrinken, kreeg je weleens een gulden fooi.”

Hij voelt zich als chauffeur een vrije vogel. Maar het kan nog mooier: zelf vliegen. ,,Altijd van gedroomd. Na heel lang zeuren mocht ik een keer met Cees Honcoop zijn Fokker S11 mee, dat steeg op van een weiland bij Almkerk. Hij dacht me met een duikvlucht te laten kotsen. Niks ervan, ik was verkocht.”

Vreselijk eng

In 1994 zijn vliegbrevet gehaald, daarna wordt vliegveld Seppe zijn tweede thuis. Tonny: ,,Hij is weleens heel laag over ons huis gevlogen.” Jaap: ,,De grootste ramp is dat Tonny voor geen goud mee wilde.” Tonny: ,,Ik vond het vreselijk eng. Ik wilde hem ook nooit zien opstijgen, bang dat het helemaal mis zou gaan.” Na tien jaar is hij ermee gestopt. ,,Het is nogal een dure hobby.”

Hij ging wél bij haar achterop de fiets. Zij wilde dus niet naast hem zitten tijdens een vlucht. Waar het uiteindelijk om draait: ze zitten nog steeds samen aan het stuur dat hen leidt door het leven. Met dezelfde intentie: er is iets moois van gemaakt, laten we zo voortgaan.