Verleden heden en toekomst
05 - 11 - 2018
Iedereen kent deze 3 woorden en iedereen heeft daar een eigen invulling bij. Privé, in het werk, in de sport en in het leven na het werken.
Wat mij persoonlijk in het verre verleden brengt, is mijn 1e officiële wedstrijd die ik floot op 28 oktober 1978 bij Unitas in Gorinchem. Natuurlijk zenuwachtig, na een cursus en een goede spelregeltoets gemaakt te hebben in café Adriaan van Ooijen op de Langendijk, ging ik voor het egje.
Er zouden nog ca 1000 wedstrijden volgen. De trainingen o.l.v. Gerrit Kilwinger, de shullterun-testen, rapporten die kwamen, lid worden van GSV: kortom het scheidsrechteren kwam in mijn leven.
In het korte verleden, dus eigenlijk al een beetje heden, is het fluiten in alle facetten veranderd. Acceptatie van gezag: doen we niet aan, commentaar op de beslissingen: geven we uiteraard niet,
overtredingen maken: hoe kom je erbij, spelregelkennis: is niet voor mij als speler en in die draaimolen van emoties moeten we als scheidsrechter bestand zijn tegen agressie, doldwaze trainers langs de lijn, overvliegende bierglazen, parapluien etc., vuurwerk en andere zaken die niet op het voetbalveld thuishoren.
De KNVB heeft getracht hierop in spelen door in de opleidingen voor de scheidsrechters de genoemde onderwerpen te behandelen. Ik weet uit ervaring dat de theorie achter de zaken anders is dan de werkelijke toepassing op een veld vol halve en hele dwazen. Onze nummer 14 heeft het weleens gezegd of heeft het van horen zeggen: winnen doe eerst door te verliezen.
Vul zelf maar in of het van toepassing is.
Het heden heeft een enorme ontwikkeling doorgemaakt, vooral op, ik noem het maar zo, ICT-gebied.
Van een papieren versie van het wedstrijdformulier naar een digitale en nu een wedstrijdapp, controles van de spelerspassen voor de wedstrijd, geen contact meer met de bestuursleden hierdoor, zowel voor als na een wedstrijd, dat hoorde er toch wel bij. Op fluit technisch gebied zijn er zaken positief ontwikkeld, zoals gestuurde trainingen, terugkomsessies en moderne versie van de spelregeltoets. Maar: de amateurscheidsrechters worden volgens mij helaas niet meer gezien als liefhebbers maar moeten steeds meer op een professionele manier gaan werken. Vooropgesteld: de jeugd en dus de mogelijke talenten moeten vooral zo verder gaan, maar de grote groep onder de mogelijke toekomstige toppers fluit louter en alleen voor het plezier en willen op hun manier een prestatie leveren, gewaardeerd met mogelijke promoties.
Ik zou willen dat ze daar in het grote bos in Zeist ook eens aan dachten. Dan krijg je niet de vraag van een begeleider: “waarom liet je je toss muntje vallen”.
De toekomst is ongewis. Fluiten is nog steeds leuk, trainen is niet mijn hobby, maar het moet nu eenmaal en de rest? Een open deur: als de gezondheid maar goed is en blijft.
Wat het verleden en heden mij gebracht heeft: plezier, levenservaring en de toekomst: Ach we zien wel en hopelijk nog veel fluitplezier.
“Niet zeuren, geniet van het leven, het mag,
maar doe het vandaag, want vandaag is de dag. “
Toon Hermans
Ben Wirken