Hoe Nederland omgaat met zijn sporters

31 - 03 - 2019

Deze keer werd ik geïnspireerd door een artikel in het AD over Fernando Ricksen. De jongeren onder ons zullen hem niet eens kennen maar de ouderen weten waar hij gespeeld heeft. In Nederland bij Fortuna Sittard en AZ en in het buitenland bij o.a. Glasgow Rangers. Hij leidt aan de verschrikkelijke ziekte ALS en wordt verpleegd in een hospes in Glasgow. Iedere week is er een bijeenkomst met supporters van Glasgow Rangers die hem nog steeds vereren.

Dat is de reden waarom ik het in deze column over wil hebben. Hoe gaat Nederland om met zijn sporthelden. Dan denk ik b.v. aan Clarence Seedorf, voor mij één van de beste voetballers van Nederland. Miste een strafschop bij het Nederlands elftal en was direct persona non grata in Nederland. Ging al vroeg weg uit Nederland en heeft bij de beste clubs van Europa gespeeld maar werd als hij in Nederland speelde altijd uitgefloten. Waarom moet dat bij zo’n topspeler die met zijn clubs vele prijzen won. Een ander voorbeeld is Giorgino Wijnaldum die na Rotterdam naar PSV vertrok en Feyenoord uit de financiële nood hielp. Ook hij werd bij terugkomst in de kuip uitgefloten. Waarom moet dat nu, laten we het ook gaan doen zoals in Schotland en Engeland waar ze hun ex spelers nog steeds op handen dragen als ze alles hebben gegeven voor hun club. Natuurlijk gebeurd dit niet alleen bij het voetballen, ook als je als wielrenner een jaar minder presteert word je verguisd. Ook schaatsers die minder presteren worden direct verguisd. De Nederlandse sportwereld is een ondankbare je wordt heel snel met de grond gelijk gemaakt als je even minder presteert. In Engeland en Schotland zullen ze hun club nooit afvallen als je supporter bent. Ze blijven zingen en hun club aanmoedigen ook al gaat het een keer wat minder, ze zullen niet overstappen naar een andere club. In Nederland is het een zeldzaamheid als je als oud-speler nog herkend wordt. Hoe grillig de voetbalwereld is in Nederland kan je zien bij verschillende clubs. Hoe lang is het geleden dat v.d. Sar en Overmars verguisd werden bij Ajax. Van Geel werd dit jaar bij Feyenoord beschimpt en besmeurd, terwijl hij twee jaar terug de grote man was. Volgens mij heeft van Geel met het beschikbare geld optimaal gepresteerd. Het is toch belachelijk dat supporters van een club het beleid gaan bepalen, zij mogen toch niet bepalen wie er blijft en weg moet. Dat is een beleid van onderbuik gevoel en dat mag nooit het beleid van een club bepalen. Uiteraard zijn de sociale media daar ook een beetje schuldig aan want je kan daar lekker anoniem schelden op van alles en nog wat. Helaas is dat de tijdsgeest, je bent echt gelukkig als je niets doet met de zogenaamde (a)sociale media. Heb er lang over gedacht maar nergens kon ik in Nederland zo’n verering van een oud-speler vinden als bij Fernando Ricksen. In Nederland word je het ene moment de hemel in geprezen en het volgende moment verguisd. Daarom is het mijn mening dat je even voorzichtig moet zijn met oordelen over een sporter. Wel vind ik het nog steeds leuk om naar oude beelden te kijken. Van Rinus Israel, Theo Lazeroms, Wim Jansen, Willem van Hanegem en Ove Kindsval. Het zijn nog steeds mijn helden en als ik ze weer zie als ze een keer mijn club bezoeken vind ik het nog steeds leuk. Hopelijk leert Nederland ook nog eens omgaan met zijn vroegere sporthelden.
Wim Kant