Verbroedering

31 - 07 - 2017

Het was in De Cocksdorp - Texel, mijn heerlijke vakantiebestemming van dit jaar, dat ik ineens tot de conclusie kwam dat ik het afgelopen voetbalseizoen geen enkele rode kaart heb gegeven voor ‘schelden’. Oftewel het bekende k***** Het was een soort van bezinning, een verbazing. Raar, maar waar; er verscheen een glimlach.

Verbroedering zag ik ook toen op 9 juli jl. een voetballer van mijn favoriete club in elkaar zakte en niet meer opstond. De beelden staan in mijn geheugen gegrift. En het gevoel dat ik 5 dagen later kreeg, kippenvel op een heel vervelende manier, toen ik het bericht las dat Nouri blijvend hersenletsel had opgelopen. De vragen die ik las en ook gelijk door mijn hoofd spookten werden een nachtmerrie. Een volledig herstel was uitgesloten en zoals Edwin van der Sar zei over de voetballer: “Helaas zullen we nooit weten hoe ver zijn ster gereikt zal hebben”. Wel hebben we kunnen zien dat, ondanks dat de aanleiding verschrikkelijk is, we in de (voetbal)sport met elkaar samen kunnen zijn en samen kunnen herdenken.  

Toch merk ik dat, wanneer ik meld dat ik scheidsrechter ben, mensen mij vragen of ik al iets ‘naars’ op het veld mee heb gemaakt. Ik kan zeggen dat dit gelukkig niet het geval is. Het raakt me als mensen dat vragen. Ik fluit voor mijn plezier en hoop dat anderen dat ook doen. Het is dan jammer dat we ook bij het fluiten merken dat verbroedering helaas niet overal zichtbaar is. Mijn vrouw vroeg me, tijdens het schrijven van deze column, hoe ik het kan laten verbroederen tijdens het fluiten. Tja, dat is een vraag die ik dus (nog) niet kan beantwoorden. Ik probeer de wedstrijd zo goed als ik kan te managen maar besef me steeds meer dat ik ook in het verbroederingsweb thuishoor. Mijn taak, mijn rol, daar ga ik me dit aankomend seizoen eens goed op richten. En mocht iemand een (gouden) tip hebben; ik hoor het graag. Verbroederen doen we samen, nietwaar?!

Ik kijk uit naar het moment dat ik weer mag fluiten voor het begin van de wedstrijd. Alvast een heel fijn seizoen 2017-2018.

Jochem van Akooij