vrijwilligers en moeilijkheidsgraad

En zo zitten weer bijna aan het einde van het seizoen. En dit was alweer mijn 19e seizoen. Maar dit is natuurlijk niet te vergelijken met het 100-jarig bestaan van onze mooie vereniging. Vanaf mijn kant natuurlijk ook de felicitaties naar jullie allen. Ik was er graag bij geweest bij het feest, maar dit druk baasje was weer eens verhinderd.

Met deze festiviteiten kwam onze vereniging positief in het nieuws met o.a. een kort interview met onze oudste en jongste actieve lid. Ook was er in de krant aandacht voor het huidig bestuur waarbij we een mooie mix hebben van jong en oud. Ik hoop dat deze media-aandacht een positieve invloed heeft, zodat er meerdere (jonge) personen zich gaan aanmelden om te gaan fluiten en wellicht lid gaan worden van onze vereniging.

Het is toch fijn dat zoveel mensen zich vrijwillig inzetten voor onze vereniging. Of het nu trainingsavonden zijn, bestuursfunctie, draaiavonden of een column. Dit alles wordt erg gewaardeerd.

Onlangs las ik in het nieuws dat verenigingen staan te springen om vrijwilligers en dat is heel erg breed over de gehele maatschappij. Dit bleek wel enkele maanden geleden toen ik mijn dochter inschreef bij een sportvereniging na een proefles. Je kon aangeven of je openstond voor een vrijwilligersfunctie. In mijn enthousiasme gaf ik aan dat ik wellicht openstond voor een bestuursfunctie. Dit deed ik in de wetenschap dat mijn dochter op de wachtlijst stond om lid te kunnen worden. Binnen een week werd ik gebeld dat er een bestuursfunctie open staat en of ik dat wilde doen. Op de vraag of mijn dochter dan ook lid kon worden, werd vooralsnog negatief beantwoord. Later is dit helemaal goed gekomen, maar zo zie je dat Nederland draait op vele vrijwilligers in de maatschappij.

 

Maar nu dus weer bijna het einde van het seizoen. We krijgen nog enkele competitiewedstrijden, de bekerfinales en de nacompetitie. Zoals ieder jaar heb je een paar mooie affiches gehad en ook een paar mindere wedstrijden. Daarnaast kregen we dit seizoen te maken met een begeleider in plaats van een rapporteur. In eerste instantie werden de rapporten niet gedeeld, maar na, vermoedelijk, voldoende geluiden over gebrek aan transparantie, zijn de rapporten toch gedeeld. Het aantal rapporten/meningen is helaas nog steeds beperkt tot 3 op mijn niveau. Nu blijkt ook dat je dit seizoen maximaal 80 punten kunt scoren en dat je 10 of 20 bonuspunten kunt scoren o.b.v. moeilijkheidsgraad. Dit werd keurig uitgelegd door de KNVB in een video. Kortom als je aantal moeilijke beslissingen moet nemen, is de moeilijkheidsgraad hoger. In mijn vorige column schreef ik over mijn wedstrijd tussen 2 regioteams waarbij ik vele gele kaarten uitdeelde en ik paar moeilijke beslissingen moest nemen. Achteraf lees ik van de begeleider dat dit een ‘makkelijke wedstrijd’ was. De uitleg van de KNVB over de moeilijkheidsgraad vind ik dus vrij magertjes met een onduidelijke definitie. Mijn andere 2 begeleiders vonden mijn wedstrijden ook een makkelijke wedstrijd. Echter is de vraag, komt dit doordat dit goed gemanaged werd, het karakter van de wedstrijd, spelers en staf of is dit een mix?

Natuurlijk is het ook lastig voor de KNVB, want zij zijn ook afhankelijk van het aantal begeleiders die wekelijks een scheidsrechter willen gaan bezoeken.

Er is dus nog een hoop te winnen aan zowel de kant van  de vrijwilligers (beschikbaarheid) als rapportagesysteem (transparantie en ontwikkelen van een meer realistische beeld)

 

Trouwens nog even complimenten aan de KNVB als aan onze eigen vereniging. Ik vind een uitstekende toevoeging dat we vanaf dit seizoen weer een conditietest moeten doen. Hoe dichter op het spel, hoe geloofwaardiger je overkomt als scheidsrechter. En daarbij hoort een goede conditie. Ik heb dit gevolgd bij onze eigen vereniging dat uitstekend werd georganiseerd door de vele vrijwilligers.

 

Ik wens jullie allen heel veel plezier met de laatste paar wedstrijden. Hopen op een paar mooie aanstellingen, vervolgens de uitslag voor promotie/degradatie en dan genieten van onze welverdiende zomerstop.

 

Jochem van Akooij